aan-/ver(te)zoeken, plussen-minnen, SXM bedankt!

De laatste, langverwachte week is eindelijk bijna om. In 3 maanden heb ik me aardig wegwijs weten te maken op dit mooie zonnige eiland.
De lange reis is bijna ten einde, al komt er nog een lange reis voor mij aan..

Een reis van minimaal 12,5 uur die morgen om half 11 al begint. Vanaf dan ben ik te vinden op het vliegveld Princess Juliana SXM, vanwaar ik om half 1 vertrek naar Curacao. Na een beetje tanken en nieuwe bruine Hollanders ophalen kunnen we weer door naar ons (voor de eerste keer) 'warme en zonnige' kikkerlandje. 'Holland' zoals ze dat hier noemen, alleen omdat we in de oorlog zo heette.. maar voor ieder ander is het gewoon NEDERLAND hoor!


Zoals al in eerdere verhalen te lezen is er (te) vaak gevraagd of Laura, Mirelle, ik en andere stagiaires uit 'HOLLAND' komen. Ja, het is nog steeds te zien, ondanks ik aardig bruin ben geworden. Blond haar blijft hier opvallen en ze blijven denken dat je geld hebt.. nou, tegenvaller: mijn ticket is vooruit betaald en mijn rekening staat op een ongeveer €7,28 ofzo. (maarja, zij krijgen mijn rekening niet te zien natuurlijk dus ben ik rijk)

Ze hebben hier ondertussen al heel wat aan-/verzoeken gedaan om Laura, Mirelle of mij hier te houden:

VER(TE)ZOEKEN

Verzoek 1: wedding crashers

Na heel wat lekkere dagen aan het strand, avondjes uit bij tantra, beachbarretjes en lekker uitslapen nam ik Mirelle vrijdag mee naar Soggy Dollar. Deze bar staat bekend om de vele Nederlandse stagiaires! Daar aangekomen bleek dat het een 'zwart' feestje was, waar in eerste instantie natuurlijk niks op tegen was. Goede muziek, lekker dansen!
Maar, onze bruine locals vonden dit toch nog niet goed genoeg. Pas en te onpas kwamen ze vragen of we met ze wilden dansen..
Dansen? Dat doen we toch al de hele tijd? 'neee, dit is geen dansen, ja misschien bij jullie in Holland ja.. (HOLLAND, alweer zo-eentje die er niks van snapt), hier dansen we heel anders, kom dan laat ik het je zien'.

Na een paar keer de 'op en neer beweging' en draaien met de heupen was het wel weer welletjes en zijn we naar de andere bar gelopen. Nog geen paar minuten later was het weer raak, dezelfde mannen vroegen wat we hier kwamen doen, hoe lang we hier al waren, hoe lang we bleven, hoe we heten..

Na een lang gesprek kwam de aap uit de mouw: 'Of we willen emigreren naar hier en met deze kerels wilden trouwen. We zijn doktoren.' (uhu, dit geloof je zelf toch niet?) Waarom we geen vakantieadresje wilden hier op het eiland, waarom we geen leuke doktoren als man wilden.. ze zouden onze tickets betalen en de rest!
Helaas begrijpen niet alle mannen de lichaamstaal van vrouwen, hard to get moest er dus gespeeld worden. Verteld dat we allebei al een hele leuke vriend hebben hielp niet, dus Mirelle gooide het over een andere boeg: 'WE ZIJN AL GETROUWD, IN NEDERLAND! EN IK GA NIET HIERHEEN VERHUIZEN, EN IK GA NIET MET JOU TROUWEN!

Zo, en daarmee basta. Ik ben dan wel blond, en alle vrouwen soms wel een beetje, maar wij trappen daar dus ECHT niet in! :)

Verzoek 2: de stille aanbidder met de losse heupen

Diezelfde avond zijn we ook nog achterna gelopen door een man in een wit t-shirt. Ik heb geprobeerd niet te vaak te kijken om hem geen goed gevoel te geven, dus dat is het enige dat ik nog weet. Na een paar gewaagde danspassen vertelde Mirelle dat er een 'hottie' achter mij aan het dansen was.. nou, dat moet ik zien! Ik draaide me verbaasd om, maar nog angstiger weer terug naar Mirelle. BAH! Hoe kom ik hier vanaf?
Na heel veel heen en weer geloop tussen de barren waren we van hem af. Hij keek op een afstand, kwam 2 meter achter ons staan en danste. Toch was hij zijn tong niet verloren en vroeg wat ik van de avond vond, of ik de muziek goed vond. Nouja, de muziek was ok! Dus dat was dan ook mijn korte antwoord.

Mirelle ging even checken of de wc's schoon waren, en daar zat ik dan.. alleen. De witte greep dit moment aan om zijn kansen te vergroten: 'he, how rrrrr you? I like this song, you?' Na een paar goede negeertrucs kwam Mirelle terug en vluchtten we naar een andere bar. Alweer een paar knipoogjes verder en onze 'witte' stond weer achter me zonder ik dit door had.. hoe deed hij dit toch? Mirelle had er genoeg van en vroeg uiteindelijk of hij AUB op wilde """"""""""""""""" omdat we hier niet op zitten te wachten.
BEDANKT MIREL!

Aanzoek 3: de bosjesman

Over dit aanzoek ga ik niet te veel vertellen, het is al gênant genoeg voor deze meneer die zich moet vermaken in de bossen..
Donderdag, vrijdag en zaterdag heb ik me vermaakt op het strand. Omdat het nogal warm was ben ik met mijn ipadje richting de palmpjes gegaan om wat schaduw op te zoeken en deze vond ik hier. Ik vond niet alleen schaduw, maar ook een bruune die 10m verop zat.
Ik snap nu wat mensen met bosjesmannen bedoelen.. het ergste was nog dat er niet echt veel vrouwen in de buurt waren, het goede nieuws: ik zie er dus nog oké uit.

Aanzoek 4: candyman

Of ik even op de stoel wilde letten van de meneer een stoel verderop, in de bioscoop. Tuurlijk doe ik dat, meneer met de hotdog, XXL cola, 3 repen chocolade en een luxueuze telefoon.
Na een paar minuten kwam onze vreter terug met nog wat lekkernijen, of ik ook een reep chocola wilde. Nou, op zichzelf geen slechte versiertruc.. chocolade bij vrouwen.. maar toch; no thanks, ik heb mijn eigen candyman.


Alle andere aanzoeken waren niet origineel genoeg om in dit verslag te plaatsen, (mannen, kom op.. dit moet echt beter kunnen hoor!!!!) voor verdere verhalen kunt u contact opnemen met Laura, Mirelle of mij.

Naast dansen en bruinen heb ik ook nog lekker gewinkeld in Marigot en ben ik voor de souvenirs nog even Philipsburg ingegaan. Gelukkig had de souvenirwinkel uitverkoop omdat ze gaan verhuizen, TOP MOMENT! Hele leuke souvenirs gekocht en een goed uitgedacht plan verdient een dikke pluim, HET PAST! Mijn handbagage zit nu dan wel vol, maar wel vol met cadeau's. En ook nog 2 jurkjes kunnen scoren voor ik het vliegtuig in stap.. met dank aan de zorgverzekering en studiefinanciering!

Mijn boeken beginnen ook aan hun laatste pagina's te geraken, al merk ik dat niet want ik lees ze allemaal digitaal. Een slim plan vond ik zelf, want nu kan mijn koffer met gemak dicht! Heel trots ben ik dat ik deze koffer zonder moeite (lees: erop zitten, staan, slaan, duwen, trekken, mensen die helpen...) dicht heb gekregen.

Zelfs ben ik gisteren alleen, ja, jullie lezen het goed, ALLEEN, naar de bioscoop geweest. Iets dat ik in 'Holland' nooit zou doen, maar hier kan het. Omdat alle stagiaires naar huis zijn en ik nogal eenzaam was/ben, maar vooral omdat ik meerdere eenzame mensen zag toen Mirelle en ik ons de vorige keer vermaakten in de bioscoop, ben ik me een avondje gaan vermaken. Wat een rare mensen blijven het toch, die Amerikanen. Een fantastische poster van fantastische acteurs, maar wat een belachelijk slecht verhaal van de film: Grown ups 2. En die Amerikanen maar lachen, echt letterlijk om élke grap..... en ik als blonde, nuchtere, HOLLANDER, glimlachend ertussen.

Ook ben ik alleen naar de bar geweest, maar dit was geen ramp. Ik had namelijk beloofd dat ik onze vriend Nigel bij het Divi Resort nog eens ging opzoeken voor ik naar huis zou gaan. Deze goede kerel was net terug van een vakantie en alweer flink aan het werk..
Een paar gratis biertjes verder (tsja, René had gezegd dat hij goed voor me moest zorgen, en hij vat dit op als mij vrijhouden, hoe veel ik ook drink....en maar bijvullen..) en ik kon weer naar huis na een gezellig gesprek met dit keer een ander soort mensen: canadezen. (ja, een apart plekje in mijn verslag, omdat ik deze 'soort' nog niet eerder gezien had)

En, aan alles komt een eind. Ook aan dit ellenlange verslag..
Nog eventjes een opsomming voor wat ik ga missen, en wat totaal niet!

- auto's met deuken, en mensen die krassen maken op je auto maar geen HOLLANDS briefje achterlaten, geen sorry en geen geld
- mensen die hun afspraken niet nakomen
- mensen die niet snappen dat je echt weer naar huis gaat na deze 3 maanden en maar blijven vragen of je hier met ze wilt trouwen
- mensen die achter het stuur maar blijven fluiten, toeteren en wuiven.. omdat ze dan denken dat ze me verleiden. (waarom denken jullie dat jullie niet in mijn 'verzoeken top 4' staan? HET WERKT NIET!)
- de dure supermarkten
- het weinige sporten
- het slechte organisatietalent van de vele mensen hier
- de rare beestjes, vooral de muggen, maar ook kakkerlakken, ratten en andere prikdieren.. ook paarden ga ik niet missen, helaas.


+ de schattige mensen, kleine bruine kindjes maar ook schattige oude opa's en oma's die langs de weg fruit aan het verkopen zijn en hard werken, als ik niet al een oma had had ik er nog eentje meegenomen hoor!
+ de palmbomen en de flamboyant (de boom van SXM, met die mooie rode bluumkes)
+ de sr regina school en de leuke collega's
+ het heerlijke vakantiegevoel waar je hier elke dag mee wakker wordt (behalve om half 6 in de ochtend, dat valt toch nog steeds een beetje tegen)
+ HET STRAND, het heldere water, de visjes, een lekker ruikende handdoek en een grote koude fles wijn, ijsklontjes en ijsjes, BBQ op het strand, in de zon liggen met de je maatje, snorkelen waar en wanneer je maar wilt, het geluid van de golven als je in slaap dommelt op het strand.
+ de aardige mensen die geen bijbedoelingen hebben, en elke dag aan je vragen hoe het met je gaat (bedankt, opa die altijd voor mijn huis op de stoep zat. Hij lachte altijd naar mij en we zeiden altijd tegen elkaar 'Heeeeeej, hauw arrrr joe?' 'Aj em faine, end joe?')
+ alle leuke kaartjes, woorden en afscheidsbriefjes van vriendinnen, vrienden, familie maar ook van kinderen, de collega's en vrienden van hier


Ik ben bang dat ik nog een hele hoop vergeten ben en ik denk dat wanneer ik thuis ben er toch nog een HOLLANDS verslag komt met de bruune boterhammen, bbq's en een fantastisch ontvangst!

Maar voor nu, BEDANKT

BEDANKT, wie bovenaan moeten staan om te bedanken zijn toch echt papa en mama, want met mijn eigen spaarrekening en zonder enige steun had ik het niet gered!
BEDANKT, Laura, die met mij mee ging naar de apotheek, waar ik mee heb gelachen maar ook mee heb gehuild en waar ik van heb geleerd.
BEDANKT, vriendinnen en vrienden, die altijd lieve berichtjes stuurden en zelfs kaartjes, die met me skypten om me op te vrolijken maar ook om naar mijn ellenlange verhalen te luisteren. (deze verhalen, daar ben ik nog steeds goed in.. dat is wel te merken)
BEDANKT familie, voor het fantastische afscheidsfeestje en de lieve verhaaltjes die ik hier nog vaak heb doorgelezen. Oma: voor de leuke gesprekjes op skype en het gevoel dat je trots op me bent, en het kaartje (dat nog niet aan is gekomen!)
BEDANKT Mirelle, zonder jou had ik hier 3 weken alleen moeten doorbrengen, dit had ik nooit overleefd. En door jou heb ik nu (eens maar nooit meer) op een paard gezeten, en heb ik jouw grenzen verlegd.
BEDANKT voor de mensen die in mijn geloofden en me deze reis hebben gegund, die me hebben gestimuleerd om dit door te zetten, hoe veel tegenslagen er ook waren.
BEDANKT alle lekkere restaurantjes en fantastische koks op dit eiland.. ik heb genoten van jullie kunsten. Inclusief mijn eigen kok, ook van jou heb ik genoten!
BEDANKT voor de mensen die mijn verhuizing mogelijk hebben gemaakt, ondanks ik hier zat. Loesje: tophuisgenoot!
BEDANKT Rene, die ook mijn tranen heeft weggestreken als het even niet zo goed ging. Maar waarmee ik vooral veel herinneringen heb gemaakt, en gelachen! Gelukkig komen hier alleen nog maar meer herinneringen bij.



BEDANKT, SXM, en zoals we in HOLLAND zeggen: tot ziens.
Wie weet, you neger know.....

Heel veel kriebels zijn er nu al onderweg in mijn buik voor maandag. Voor jullie nog 2, voor mij nog 1 nachtje. Ook tegen jullie zeg ik, welterusten en TOT ZIENS IN HOLLAND.

Maandag ga ik jullie allemaal weer knuffelen!

PS. Ondanks ik er zelf te laat bij ben, wil ik omaatje een hele fijn verjaardag wensen.. want ze is in jullie tijd NU jarig. HIEP HIEP..... (BEWAAR EEN STUKJE TAART!)