vliegtuigenstrand: check, ambulance-rit: check....

Alweer eventjes geleden, maar in die tussentijd heb ik al heeeeel veel meegemaakt. Zoals altijd overkomen mij de raarste dingen, dus ook hier:


*Vliegtuigenstrand: check

Na veel verhalen over 'het vliegtuigenstrand' moesten we toch echt een kijkje gaan nemen. Zo gevonden, dat 'Maho Beach'. Auto geparkeerd en daar kwamen de eerste vliegtuigen al!
Veeeeeel toeristen te bekennen, zo ook wij. (want ja, er wordt nog elke dag gevraagd: zijn jullie hier op vakantie? hoe lang blijven jullie? komen jullie echt uit Nederland? DAT IS LEUK! we zijn dus nog geen echte locals..... behalve mijn rij-skills, die kunnen er al mee door!)

Een plekje gevonden, handdoek uitgelegd en hup; de zee in! Laura wilde eerst nog wat kiekjes van de vliegtuigen maken, een slimmer idee bleek naderhand. Maho beach is namelijk geen zee om echt in te zwemmen, luieren, spelen, relaxen. Vooral relaxen kwam daar niet voor!
Na het eerste vliegtuig snapten we opeens waarom alleen toevallig in het midden van het strand nog plek was.. de vliegtuigen vliegen hier zó ontzetten laag, recht over je heen en hard!!!! dat er veel zand om je oren vliegt en je handdoek over je hoofd hangt na een landing.
Hier had ik geen last van, ik lag lekker in zee! Letterlijk en figuurlijk, mijn bikini zat niet waar die hoorde te zitten, mensen konden dingen zien die ik liever niet wilde laten zien en zand zat overal waar het niet hoort. BAH

De volgende keer gaan we even langs Maho beach voor de foto's en filmpjes. (die zijn trouwens ook al op internet te vinden, het is namelijk een wereldberoemd strand!) Maar dan gaan we dus niet voor het relaxen...



*Vliegtuigenstrand: check
*Uitgaansleven: check

Naast het vele douche, om al dat zand weg te krijgen, zijn we ook het uitgaansleven gaan onderzoeken. Tantra, daar was het volgens de locals te doen op zaterdag. Om mijn verhaal kort te houden, we troffen aan:
- veel, maar dan bedoel ik eigenlijk alle bezoekers, waren locals.
- veel, maar dan bedoel ik eigenlijk alle bezoekers, waren 30+!
- ik was, (op 2 oudere vrouwen, neppers na) de enige blonde
- je voelt je een buitenstaander, maar zo werden we ook bekeken (of dit nou een compliment is, ben ik nog niet achter..)
- de muziek was echt helemaal top, goede dj.
- ik heb mijn ID niet te hoeven laten zien! (WAUW, ik denk dat ik dan toch eindelijk een beetje volwassen ben geworden, of er zo uitzie?)
- entree: 15 dollar. een beetje veel voor een tegenvallend feestje
- uiteindelijk geëindigd in het casino, een plek waar ik nog nooit was geweest. één groot hollywood festijn! (pap, mam en de rest die zich zorgen maakt: ik heb niet gegokt, niets verspeeld en niets gespeeld.. alleen netjes gekeken)
- sommige mensen SMIJTEN letterlijk hun geld over de toonbank, ZONDE!


*Vliegtuigenstrand: check
*Uitgaansleven: check
*Rondje Philipsburg: check

Kort maar krachtig....
- 1 straat, wel een lange, met veeeeel juweliers.
- veel tax-free shops
- souvernirs ontbreken ook niet!
- een héle, maar dan bedoel ik echt hééééélé grote haven met luxe cruiseschepen.


*Vliegtuigenstrand: check
*Uitgaansleven: check
*Rondje Philipsburg: check
*Weer een eettentje bezoeken: check

Dit keer kwamen we uit bij Pineapple Pete. Veel restaurantjes waren dicht vanwege vakantie/carnaval/troonswisseling. Na een tijdje, jullie weten dat ik niet kan kiezen, hadden Laura en ik gekozen voor een soort terriyaki kebab, met sesamzaadjes. We kregen uiteindelijk een soort stoofvlees, aan het bot, zonder sesamzaadjes.
Omdat we hier heel vaak een verwachting hebben die niet uitkomt, dacht we dat dit gewoon klopte. De ober kwam naar ons toe met een ernstig gezicht, we hadden het verkeerde gerecht gekregen. (niet dat het druk was, maar de avond van te voren was het nogal laat geweest vertelde hij....)
Gelukkig was dit ook lekker, hebben we natuurlijk korting gekregen (pap, ik word steeds beter in het afdingen!!!) en gingen we met een volle buik naar huis.



*Vliegtuigenstrand: check
*Uitgaansleven: check
*Rondje Philipsburg: check
*Weer een eettentje bezoeken: check
*Ambulance-taxi: to do..

Er staat nog maar 1 ding op mijn to-do-list voor deze week, try before you die: een ritje in de ambulance, en ja hoor, deze kan ik nu eindelijk afstrepen!

Het grote festijn van Sint Maarten: CARNAVAL. En dan gaat het hier natuurlijk over de parade! Wauw, wat een feest, wat een mensen en wat veel stukken NAAKT.
Dinsdagmorgen, haast haast haast, om om 10u een stukje verder in mijn straat te kijken naar de grote optocht. Natuurlijk niet aan gedacht dat het hier sowieso een uur later begint, iedereen komt te laat.

Laura die vond er niet zoveel aan en dacht 'als ik nu flauwval kunnen we naar huis...' nee hoor, we gaan daarna gewoon weer terug! Maar dat wist ze van te voren nog niet.

De combinatie van warmte, weinig drinken en al dat naakt was waarschijnlijk iets te overweldigend, waardoor ik een flesje water ging halen voor Laura. Mensen om ons heen begonnen direct te vragen: 'Is she okay? Do you need help? Should we call an ambulance?'

uhhhh, nee, het gaat niet goed met haar, ja, ik heb hulp nodig en ja, bel maar een ambulance. MAAR WAT IS HET NUMMER?

Zoals je aan ons kunt zien zijn we niet van hier, dus werden we geholpen door lieve omstanders. Laura zakte ondertussen alleen nog maar verder weg...
Uit het niets was er een ambulance (die eigenlijk een andere mafkees op moest gaan halen, maar door onze zielige gezichten en een lieve politieman toch eerst Laura mee wilde nemen).
Twee mensen bedienen hier de ambulance met de verwachting dat ik ze even wilde assisteren... Tuuuurlijk. Het is hier net iets primitiever dan in Nederland, qua zorg. De brancard uit de auto halen en tegelijk een loodzware Laura optillen (want ja, als je niet meewerkt ben je zwaar) met 2 personen is niet zo'n goed idee... of Laura even op de grond wilt blijven liggen, zodat we de brancard kunnen pakken, JEP.

Na 2x bloedprikken en de nieuwe methode om je hartslag te meten (waar ze hier ook 4x over doen) door gewoon de polsslag te nemen, zonder hardop te tellen, konden we met loeiende sirenes naar het ziekenhuis.
Bij de eerste hulp kregen we een rolstoel, een glaasje drinken en een briefje met aanbetaling voor onze neus geschoven.. of we 100 dollar willen betalen. (en nee, dit is nog niet voor de ambulance-taxi, alleen voor de paar minuten die je hier zit)

Na deze heftige rit in de ambulance zijn we aan het eind van de middag terug gegaan om nog even te genieten van het feest en de parade. (ja, einde van de middag. De mensen lopen hier gemiddeld 6 uur op een parade!)

Ik zou zo nog een paar uur kunnen vertellen over al dat naakt in die parade, maar het is makkelijker om te zeggen: kijk maar naar de foto's.
Wanneer ik terug ben zullen we een foto-avond houden, zodat alle foto's te zien zijn!!!

Na een fantastische avond gisteren in La Bamba, ga ik nu genieten van de rust en op tijd naar bed... om half 6 gaat de wekker en mag ik weer naar alle bruine snoeperds.

Byeeeeeee