tsunami, souvenirs en de duik-paarden-deal

de deal is gesloten,
het is zover..


We hebben afgelopen week lekker aan het strand gelegen, genoten van alle rust en drank in onze omgeving. Daarnaast ook al geprobeerd om souvenirs bij elkaar te sprokkelen voor onze reis terug, ik zie er toch al een beetje tegenop.

Vriendinnen: check

to do:
- pap
- mam
- rik
- vriendinnen
- omaatje

We gaan dus deze week (of ik anders volgende week) nog eens eventjes winkelen om de laatste dingetjes bij elkaar te krijgen. Anders mag ik natuurlijk niet thuiskomen!

Een van de dingen op de to-do-list van Mirelle was nog een keertje naar Pic Paradis en lunchen bij de Loterie Farm. Dit hebben we dan ook gedaan donderdag. Lekker genoten van het zonnetje boven op de berg! Het regent namelijk al weer iets vaker dan hiervoor, het regenseizoen is in volle gang.

Een van mijn to-do-dingen was nog een keertje genieten van een kokosnoot, een verse wel te verstaan. In Marigot hebben we dan toch een echte kokosnoten-handelaar gevonden die ons er eentje verkocht voor $4. Bah, smerig dat kokossap. De kokosnoot zelf was wel lekker, dus daar hebben we dan maar van gesmuld.

Vrijdag was het dan zover, we gingen onze deal bevestigen. Ik ging met goede moed naar de Scuba Dive shop en Mirelle is met Renier naar de manege gereden. Zo hebben we geregeld dat we konden gaan duiken en helaas, ik moest er vandaag echt aan geloven, paardrijden.

Ook moet ik nog eventjes reclame maken voor, alvast, de Nederlandse bioscopen.. we zijn hier al naar de nieuwe film van Johnny Depp geweest en ook de film (met Channing Tatum, JAJAJAJA!) White house down is een dikke aanrader. Als ik hier de dvd nog kan krijgen voor ik ga, neem ik hem voor jullie mee!

Zaterdag hebben we een dagje genoten van blote billen, hangtieten en piemeltjes op het strand van Baie Orient. Een naaktstrand (gelukkig niet verplicht), waar je heerlijk kunt chillen. Het aanzicht was raar, maar nog raarder was dat deze mensen ook allemaal naakt naar het restaurant gaan, naakt eten, naakt naar de wc gaan, naakt dansen, naakt lopen, naakt... ALLES! Hier konden we echt niet aan wennen. Ons handdoekje eventjes iets verderop gelegd en in slaap gevallen onder de warme zon.


Pfoe, nou, nu komt het.. ons onderwateravontuur.
Maandagmorgen nog lekker kunnen uitslapen want om 12u moesten we op onze bestemming zijn. Scuba diving. Daar aangekomen kregen we toch wel kriebels in onze buikjes, whoe, die flessen waren toch best zwaar.

Een introductiefilm was verplicht, dus wij netjes gekeken natuurlijk. Alle gevaren, noodgevallen.. alles werd uitgelegd. (fijn, als je nog nooit gedoken hebt en nog moet gaan!)

Na de introductiefilm kregen we onze pakjes aan die ons natuurlijk fantastisch stonden, en moesten we naar de wc. Pakjes weer uit, naar de wc, daarna onze pakjes weer aan en hup het zwembad in! Dat ging makkelijk.. tsja, toen hadden we nog geen grote fles op onze rug.

Na wat overleg tussen de gasten van de duikclub kregen we onze flessen aangereikt. Gelukkig stonden we al in het water en deed de zwaartekracht z'n werk! Voor het eerst ademen door zo'n gek dingetjes is raar, met duikbril en al.

Als je hem verliest, wat doe je dan? (shit, ga ik hem verliezen dan, dan kan ik niet meer ademen?) Natuurlijk kregen Mirelle en ik het al aardig benauwd. Hier kon je nog snel even boven water komen, je duikbril schoonmaken, water uit je ademdingetje halen, en even kletsen.

We moesten laten zien wat we konden, onder water. Onze oefeningen werden uitvoerig getest zodat ze zeker wisten dat ze ons konden laten liggen op de bodem (ohnee, dat zou geen reclame zijn).

Na wat oefeningen was het eerste dat Mirelle zei, toen ze proestend boven water kwam: 'Ik ga mee, maar alleen op de boot. Ik ga niet duiken, het geld kan me echt niks schelen, ik ga niet mee!!!!!'.

De deal was gesloten, dus ze had niet zoveel te willen.....

Uiteindelijk zaten we met nog steeds veel kriebels in de boot. We zouden naar Little Bay varen (onder Fort Amsterdam, een super mooie plek met rotsen) en daar zouden we in het water springen.

Springen? Gaat dat dan met die fles op je rug? Ik kan niet eens lopen met die fles....

Toen we uiteindelijk een beetje gammel aankwamen bij onze divespot mochten we gaan staan op de rand van de boot en het het water in springen. Tegen mijn verwachting ging dat met flippers en al nog best oke! Niemand geraakt geloof ik?

Eenmaal in het water ging Mirelle als een speer. Kriebels waren verdwenen en ze was eerder beneden dan ik! Veel last van de druk op mijn oren, en telkens weer eventjes een stukje naar boven. (zoiets als twee stappen vooruit, eentje achteruit) Gelukkig plopte mijn oor en kon ik eindelijk ook genieten van alles wat we gezien hebben.

Gelijk toen we op de bodem waren kreeg ik een zee-egel in mijn hand gedrukt. Heel vet om die vast te mogen houden, hij bleef gewoon aan mijn hand hangen. Ook hebben we een soort koraal/plantje aangeraakt dat wegfloept als je er te dicht bij komt.

Heel veel vette, grote, gekleurde en mooie vissen gezien. Je zwemt gewoon tussen de scholen, vissen gaan niet voor je aan de kant! Heel erg jammer dat we met ons goedkope cameraatje van de action niet dieper konden dan 3m, anders zou hij het begeven.. dus geen foto's van deze gespannen meiden omringt door mooie vissen.

Het is onderwater echt een oase van rust, dat is heerlijk! Wel is het raar dat je geen controle hebt, je kunt niet eventjes naar boven om iets te zeggen. Onze gebaren hebben we dan ook flink uitgebreid onderwater.
Mirelle heeft me nog even een klap verkocht op mijn bril, en per ongeluk met zwemmen mijn adem even weggenomen.. en ik maar denken dat ze boos was. Geschrokken dat ze was! Ik ook natuurlijk.

Nu zit mijn oor nog steeds dicht en denken en dromen we nog altijd over die vele gekleurde vissen die we hebben gezien. Maar die droom werd toch verstoord vandaag door die andere dieren... PAARDEN.

Mirelle helemaal happy en ik met een niet zo happy gezicht op weg naar de manege. Amber is ook mee gegaan vandaag en werd gebracht door Renier. Pfoe, ik mocht als eerste het paard op.. ze hadden gelukkig een rustig paard gekozen voor mij, naja, dat bleek maar weer.

Hupsakkee, niet laten merken dat je eigenlijk geen zin hebt en niet snapt hoe het moet. Ik zat al op het paard voor ik het door had en ik viel er niet af. TOP! Nou, eindelijk kon mijn droom in vervulling gaan...........

Na een rustig ritje richting het stand, langs het strand en op het strand mochten we afstappen. (afstappen, shit.. ik hoopte dat ik weer mocht afstappen wanneer we terug waren, zodat ik met het trappetje kon?)
Geen trappetje voor mij, maar zonder te vallen en binnen twee seconden stond ik op de grond. Ik werd steeds trotser op mezelf, zonder te zeuren en een moeilijk gezicht heb ik deze taak toch weer volbracht.
Na dit rustige tochtje hebben we de zadels van de paarden gehaald en mochten we er weer op (KLIMMEN!). HELL, dat is toch nog best hoog zonder beugels en trapjes. Daarna kwam het leuke deel: zwemmen met de paarden. Hup, de zee in, tot je bijna dreef. Tot je middel, paarden bijna koppie onder en poepen dat ze doen ondertussen... bah!

Uiteindelijk kon ik rustig ademen, we gingen terug naar de manege. Of Mirelle nog even in galop mocht.. ja, dat kan, maar dan moeten we allemaal in galop. Het ene paard volgt het andere. Shit, hier had ik me niet op voorbereid, maar stoer en dapper zei ik: tsja, doe maar dan.

Nu komt de ronde van de lama's 'beter niet'.. dit had ik namelijk 'beter niet' kunnen zeggen. Mijn paard haalde even de leider in, in galop, en ik vloog van links naar rechts. De instructeur riep nog: 'hold back, just back.. back' en de rest hoorde ik niet meer, ik was een beetje te ver weg. Gelukkig kreeg ik hem weer stilstaand, kon ik weer ademen en hingen mijn schoenen nog aan het zadel. Deze hadden we namelijk uitgedaan toen we de zee in gingen.

Ik voelde me pas echt weer gerustgesteld toen ik weer met beide benen op de grond stond. 'tot snel, toch? als je er eenmaal aan gewend raakt ga je er van houden, ik zie je vast nog wel een keer terug hier op de manege'... nou, nee hoor vriend, dit was eens maar nooit meer!

Na deze avonturen is er alweer een avontuur onderweg naar mij. Ze heet Chantal en is de volgende tropische storm richting de SSS eilanden (st maarten, saba, st eustatius). Vanavond of morgen zal hij hier aankomen, met hevige buien en stormen. Er stond op internet: geen paniek voor tsunami's. (shit, dat kan hier inderdaad echt.. even vergeten als je die zon elke dag ziet)

Dus, ik overleef het wel. En anders doen we nog een keer de hike, tot boven op de berg, zodat we veilig zijn.

Daarnaast wil ik nog even een speciaal zinnetje richten aan

- Renell, omdat ik hem heel erg mis maar niet in mijn vorige verslag genoemd had. Mattie, ik kom gelijk naar je toe als ik weer terug ben hoor!!!

- iedereen die op vakantie is/gaat/zou moeten hebben, goede reis en geniet ervan, het leven is voorbij zonder dat je er erg in hebt!

- de mensen in Nederland die eindelijk een beetje zon krijgen

- Oma, die bijna jarig is

- Aniek, die ik een dikke, virtuele knuffel wil geven!

- mensen die de vierdaagse gaan vieren/lopen, geniet van alle mooie muziek bij XXATP.

- en aan alle mensen die ik nu eigenlijk vergeet

en dan blijft er nog maar eentje over, die ik niet kan vergeten, maar die me zelfs op afstand heel gelukkig maakt!!!!


Nog maar 1,5 week en dan stap ik alweer in het vliegtuig, wat gaat de tijd snel hier. We hebben nog veel zonuurtjes voor de boeg, avondjes uit en vooral veel tijd om te genieten.

Hopelijk laten mijn vriendinnen mijn stulpje heel wanneer de vierdaagsefeesten begonnen zijn. Raar dat jullie mijn huisje eerder zien dan ik!


mam, pap, nog eventjes en dan maak ik jullie geen geld meer afhandig in SXM. Alleen thuis nog... ;)

kusjes vanuit de tropische storm